فرهنگ عاشورا و فرهنگ انتظار

مشخصات کتاب

مؤلف: عباسعلی اختری

ناشر : مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان

مقدمه

در این گفتار دربارۀ ارتباط بین تعلق خاطر ما به وجود مقدس امام زمان(عج) و تعلق باطنی ما به وجود مقدس سیدالشهدا(ع) و از سوی دیگر، رسالت ما در قبال این دو دلبستگی، سخن می گوییم.

عاشورا، نهضتی متفاوت

به شکل های مختلفی می توان عاشورا و فرهنگ شهادت را بررسی کرد. گاهی موضوع به شکلی است که رسالتی بر دوش ما نمی گذارد. اگر دربارۀ شکست ها و پیروزی هایی که در تاریخ اتفاق افتاده است، بحث کنیم، بسیاری از این شکست ها و پیروزی ها برای انسان مومن که دریچه های غیب به رویش باز شده، رسالتی نمی آورد. مثلاً جنگ های نژادی، جنگ های اول و دوم جهانی که بیش از چهل میلیون کشته داشت، برای یک مومن دغدغه و انگیزه ای ایجاد نمی کند. این گونه نیست که او در یک طرف معادله بایستد و به نفع یا ضرر گروهی موضع بگیرد؛ چون انگیزه هیچ یک از دو طرف، ارزش این را ندارد که خون مومنی در این میان ریخته شود.

آیا حادثه عاشورا هم این گونه بوده است؟ آیا این حادثه را باید قبیله ای یا قومی دانست؟ آیا عاشورا گذشته و فقط برای تاریخ نگاری باید این جنگ را تحلیل کنیم یا جنگی است که در ما انگیزه ایجاد می کند؟ به گونه ای که احساس می کنیم باید یک طرف میدان بایستیم. بعد از عاشورا موضع گیری ها کاملاً شفاف است. یا در جبهه سید الشهدا(ع) هستیم یا در جبهه مقابل و ما باید تلاش کنیم در جبهه سید الشهدا(ع) باشیم. این نوع نگاه به عاشورا با نگاه یک مورخ غیرشیعی تفاوت دارد. براساس نگاه ما در یک سوی این جنگ، کسی ایستاده است که امام تاریخ است، او امام مصعوم است که با این